Сыражуйкі

Нэлі Тулупава

Дзед Пахом
I ўнук Алежка
У лес пайшлі
Па сыраежкі.
А за імі кот Мявука,
Певень Куд
I свінка Жуйка.
Дзедка тупае ля елак,
Разграбае мох кійком.
Ўнук ляціць наперад смела,
А дубец — ягоны конь.
Кот Мявука каля норкі
Адганяе пеўня: «Кыш!»
Шышку скінулі вавёркі,
Кот як скочыць!
Думаў — мыш...
Жуйка бегае па сцежках,
Пятачком ледзь павядзе —
Там красуюць сыраежкі,
Як цюльпаны на градзе.
Лес прайшлі
3 унукам дзед.
Не знайшлі грыбоў нідзе.
Што за дзіва, што за цуд?
Падлятае да іх Куд:
— Захварэла наша свінка,
I жывот баліць, і спінка...
— Што ты ела, Жуйка?
— Ела «сыражуйкі»,
Каля сцежак,
Ля кустоў
Не адну,
А цэлых —

Сто!

Комментариев нет:

Отправить комментарий