Сунічкі

Сяргей Грахоўскі

Каля поўнае крынічкі

Пахаваліся сунічкі

Пад сцяблінкі і лісты

I за ельнічак густы.

3 раніцы да ночкі

Бомкаюць званочкі,

Галасочкам тонкім

Клічуць іх рамонкі.

Сойкі і сінічкі

Свішчуць: «Дзе сунічкі?»

I ўсю ноч крычыць сава:

«Я шукаю іх сама!»

Абазваліся сунічкі:

«Мы хаваемся, як знічкі,

Прыпадаем да зямлі,

Каб адразу не знайшлі,

Каб з травой і зеллем

Зайчыкі не з'елі.

Любім мы свае лясы,

Любім вашы галасы,

Хто не вельмі ганарыцца,

Нам павінен пакланіцца.

Калі схіліцца хоць раз,

Пад лістамі знойдзе нас».

I чырвоныя суніцы

Зніклі зноў, як чараўніцы.