Жук и слімак

Максім Танк

Пагожым летнім ранкам

На лузе за сялом

Сустрэўся жук аднойчы

З рагатым слімаком.

– Здарова! – жук вітае. –

Куды, браток, ідзеш

І з ракавіны хатку

Куды з сабой нясеш? –

Абцёр слімак пот з твару,

Гаворыць так жуку:

– Нямала перажыць мне

Прыйшлося на вяку.

То сцюжа, то марозы,

То навальніца, дождж,

То, часам, у дарозе

Захопіць змрок і ноч, –

Шукай тады начлегу

Пад нейкім пад кустом... –

Гутораць яны гэтак

І раптам чуюць гром.

Ударыў дождж краплісты.

І жук пабег шукаць

Дзе ў засені цяністай

Шырокага лістка.

Але на цэлым лузе

Няма страхі нідзе,

І мокры, ледзь жывы ён

Да слімака ідзе.

– Пусці, браток, пагрэцца,

Змок дужа на лугу,

Насіць за гэта хатку

Табе дапамагу.

У ракавіне шчыльнай

Вандроўнікі сядзяць.

Іх нават дождж краплісты

Не зможа ў ёй дастаць.

Але мінулі хмары,

І сонца ўстала зноў,

Жук хату слімакову

Пакінуў і пайшоў.

Забыўся пра нягоды

І не на ўме жуку,

Што абяцаў паднесці

Ён хату слімаку.

Читать полностью:  http://maksimtank.ru/vershy/zhuk-i-slimak