Белая Русь

Данута Бічэль-Загнетава

Шчочку да вуснаў туліць,

каб таямніцу спытаць:

— Белая Русь, матуля,

гэта дзяўчынка? Так?

Як называецца дзіўна…

Ты пра яе раскажы.

— Белая Русь — Радзіма.

Перад табой ляжыць.

Крыкні — яна адгукнецца

звонам гарачых кос.

Кропля з ліста сарвецца,

ускалыхнецца плёс.

Даль захлынецца громам

— Белая Русь запяе.

І азарыцца Нёман

— чыстае вока яе.