Цвічок

Валянціна Коўтун

Хоць маленькі сам цвічок, —

Падстаўляе свой бачок:

— Ты па мне не бойся біць,

Мне ніколі не баліць,

Вастрадзюбы я, жалезны,

Як у масла, ў дрэва лезу.

Малаток бяры у рукі

І, як тата, моцна стукай.

Хочаш — заўтра,

Хочаш — сёння

У сцяну мяне загоніш.

Цяжка толькі навічку,

Малому гультайчыку.

Раз ударыць па цвічку,

А другі —

па пальчыку!